Αναγκαία μία νέα στρατηγική ανάπτυξης της ελαιοκομίας στην Κρήτη

Την ανάγκη προώθησης μιας νέας στρατηγικής ανάπτυξης του κλάδου της ελαιοκομίας αναδεικνύει ο Ευτύχης Δαμιανάκης. Σε ερώτησή του στη Βουλή προς τον υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κώστα Σκανδαλίδη, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ χαρακτηρίζει το ελληνικό ελαιόλαδο ως «εθνικό πλούτο με αναγνωρισμένη υψηλή ποιότητα», επισημαίνοντας ωστόσο ότι ο πλούτος αυτός δεν μετατρέπεται σε ανάλογο οικονομικό όφελος για τους παραγωγούς.

Αναλυτικότερα, στην ερώτησή του ο Χανιώτης βουλευτής κάνει εκτενή αναφορά στα ευρήματα πρόσφατης μελέτης με αντικείμενο την προώθηση του ελληνικού ελαιολάδου, η οποία εκπονήθηκε από τη Διεύθυνση Στρατηγικής και Οικονομικής Ανάλυσης της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και δημοσιοποιήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου.

Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη μελέτη, όπως σημειώνει ο κ. Δαμιανάκης, «προβλέπεται ότι η ελληνική παραγωγή ελαιολάδου θα περιοριστεί σε περίπου 340.000 τόνους το 2015 και σε περίπου 300.000 τόνους το 2020, από 360.000 τόνους το 2010, παρότι γίνεται η εκτίμηση ότι στη διάρκεια της προσεχούς πενταετίας η ζήτηση ελαιολάδου θα είναι ανοδική, κυρίως στις μη “παραδοσιακές” αγορές.

Το γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με τη μείωση των αγροτικών επιδοτήσεων στο ελαιόλαδο μέχρι το 2020, σε εφαρμογή της νέας ΚΑΠ, οδηγούν στην ανάγκη πρόσθετων μέτρων στήριξης της ελληνικής ελαιοκομίας, ώστε να επωφεληθεί το μέγιστο δυνατό στο σύνολό του ο ελληνικός ελαιουργικός κλάδος.

Επιπλέον, στην ίδια μελέτη επισημαίνεται ότι η παραγωγή ελαιολάδου θα πρέπει να επικεντρωθεί σε περιοχές με υψηλότερες αποδόσεις λόγω γεωγραφικής θέσης και ειδικότερα στην Κρήτη και στην Πελοπόννησο».

Ακόμη ο κ. Δαμιανάκης αναφέρεται στα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο κλάδος του ελληνικού ελαιολάδου σε όλα τα στάδια από την παραγωγή μέχρι τη διάθεσή του, «κυρίως όσον αφορά το μάρκετινγκ, με έμφαση στον ισχυρό ανταγωνισμό από άλλες παραγωγούς χώρες (Ισπανία, Ιταλία κ.ά.).

Επιπρόσθετα, αξιοσημείωτη είναι η αυξημένη παραγωγή ελαιολάδου σε άλλες χώρες του ευρύτερου μεσογειακού χώρου (κυρίως Συρία, Τουρκία και Μαρόκο), με συνέπεια να προκαλούνται πρόσθετες πιέσεις.

Επίσης, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο της “ελληνοποίησης” ελαιολάδων, που προέρχονται από τρίτες χώρες και πωλούνται ως “εξαιρετικό παρθένο” και “παρθένο ελαιόλαδο”, με συνέπεια την απώλεια κρίσιμων πόρων για την ελληνική οικονομία».