«Έφυγε» από τη ζωή ο τελευταίος μεγάλος της κρητικής μουσικής ο
Σπύρος Σηφογιωργάκης, ο οποίος έγραψε με χρυσά γράμματα τη δική του
ιστορία στο χώρο της Κρητικής Μουσικής Παράδοσης. Η είδηση για το θάνατο
του μεγάλου κρητικού καλλιτέχνη έχει βυθίσει στο πένθος, όχι μόνο
εκείνους που ασχολούνται με την παραδοσιακή μουσική αλλά ολόκληρο το
νησί.
Διαβάστε πως είχε σκιαγραφήσει ο ίδιος ο Σπύρος Σηφογιωργάκης το βιογραφικό του:
"Είμαι ο Σπύρος Σηφογιωργάκης λοιπόν από τ’ Αγαλιανού Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης. Γεννήθηκα το 1930 από πολυμελή αγροτική οικογένεια και σαν παιδί της κατοχής που είμαι, υπέφερα κι εγώ όπως κι όλοι οι υπόλοιποι. Λύρα ήθελα και προσπαθούσα να μάθω από μικρός, αλλά δύσκολες οι συνθήκες βλέπεις κι ήταν αυτή μου η επιθυμία κάτι σαν όνειρο.
Το 1948, γνώρισα τον Αλέκο τον Καραβίτη, ένα μεγάλο καλλιτέχνη της λύρας για εκείνη την εποχή ο οποίος όμως έμενε στην Αθήνα. Μου πρότεινε να πάω μαζί του στην πρωτεύουσα και μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει ξεφτέρι στη λύρα. Πήγα αλλά οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τόσο δύσκολες που αναγκάστηκα να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά και ν’ αφήσω, για ένα διάστημα τουλάχιστον, τ’ όνειρο στην άκρη.
Όταν αργότερα κατέβηκα στην πατρίδα, μπήκα για ένα χρόνο στη «δούλεψη» ενός χωριανού μου μόνο και μόνο για να μου πάρει μια λύρα. Εν τω μεταξύ ήρθε ο καιρός να πάω φαντάρος κι είχα τη μεγάλη τύχη να υπηρετήσω στις Μοίρες όπου, και με μεγάλη ευγνωμοσύνη το λεω, οι Μοιριανοί εκείνης της εποχής, πολύ μερακλήδες άνθρωποι, με το μεράκι τους και την ηθική τους υποστήριξη με έκαναν λυράρη.
Όταν απολύθηκα από το στρατό, αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη λύρα και με τίποτα άλλο..."
Έσβησε ο φάρος που ‘φεγγε
στο μαύρο μου σκοτάδι,
για μένα τώρα πια η ζωή
θα μείνει πάντα βράδυ.
Ψάχνω να βρω έναν άτυχο
πιο άτυχο από μένα
να μοιραστούμε κι οι δυο
τση τύχης τα γραμμένα.»
Σπυρος Σηφογιωργακης
Η κηδεία του Σπ. Σηφογιωργάκη θα τελεστεί αύριο Τετάρτη στους Βόρους.
Διαβάστε πως είχε σκιαγραφήσει ο ίδιος ο Σπύρος Σηφογιωργάκης το βιογραφικό του:
"Είμαι ο Σπύρος Σηφογιωργάκης λοιπόν από τ’ Αγαλιανού Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνης. Γεννήθηκα το 1930 από πολυμελή αγροτική οικογένεια και σαν παιδί της κατοχής που είμαι, υπέφερα κι εγώ όπως κι όλοι οι υπόλοιποι. Λύρα ήθελα και προσπαθούσα να μάθω από μικρός, αλλά δύσκολες οι συνθήκες βλέπεις κι ήταν αυτή μου η επιθυμία κάτι σαν όνειρο.
Το 1948, γνώρισα τον Αλέκο τον Καραβίτη, ένα μεγάλο καλλιτέχνη της λύρας για εκείνη την εποχή ο οποίος όμως έμενε στην Αθήνα. Μου πρότεινε να πάω μαζί του στην πρωτεύουσα και μου υποσχέθηκε ότι θα με κάνει ξεφτέρι στη λύρα. Πήγα αλλά οι συνθήκες διαβίωσης ήταν τόσο δύσκολες που αναγκάστηκα να πέσω με τα μούτρα στη δουλειά και ν’ αφήσω, για ένα διάστημα τουλάχιστον, τ’ όνειρο στην άκρη.
Όταν αργότερα κατέβηκα στην πατρίδα, μπήκα για ένα χρόνο στη «δούλεψη» ενός χωριανού μου μόνο και μόνο για να μου πάρει μια λύρα. Εν τω μεταξύ ήρθε ο καιρός να πάω φαντάρος κι είχα τη μεγάλη τύχη να υπηρετήσω στις Μοίρες όπου, και με μεγάλη ευγνωμοσύνη το λεω, οι Μοιριανοί εκείνης της εποχής, πολύ μερακλήδες άνθρωποι, με το μεράκι τους και την ηθική τους υποστήριξη με έκαναν λυράρη.
Όταν απολύθηκα από το στρατό, αποφάσισα ότι θα ασχοληθώ επαγγελματικά με τη λύρα και με τίποτα άλλο..."
Έσβησε ο φάρος που ‘φεγγε
στο μαύρο μου σκοτάδι,
για μένα τώρα πια η ζωή
θα μείνει πάντα βράδυ.
Ψάχνω να βρω έναν άτυχο
πιο άτυχο από μένα
να μοιραστούμε κι οι δυο
τση τύχης τα γραμμένα.»
Σπυρος Σηφογιωργακης
Η κηδεία του Σπ. Σηφογιωργάκη θα τελεστεί αύριο Τετάρτη στους Βόρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
γράψτε μας...