Τα γαϊδουράκια, τα μουλάρια και τα βούγια (βόδια) στο παρελθόν αποτέλεσαν τον κινητήριο μοχλό της Κρητικής οικονομίας σε καιρούς δύσκολα. Ως μεταφορικά μέσα για ανθρώπους, ως υποζύγια για να μεταφέρουν γεωργικά εφόδια, να οργώνουν, να αλωνίζουν και να είναι τα απαραίτητα εργαλεία για κάθε δουλειά.
Ακόμα και για παρέα αλλά και για παιχνίδι για τα παιδιά που οι βολτούλες με τα γαϊδουράκια ήταν η διασκέδαση τους. Σήμερα τα πράγματα άλλαξαν κι ο κόσμος διαθέτει ένα σωρό μηχανήματα. Άλλωστε τα ζώα θέλουν χρόνο για τάισμα, βόλτα και μετάδεμα και εμάς δε μας περισσεύει. Αλλά κυρίως θέλουν εμάς και δεν είμαστε πια διαθέσιμοι.
Στις φωτογραφίες εικονίζεται ο 85χρονος συνταξιούχος από τη Βιάννο Μιχάλης Κοκοτάκης, με τη γαϊδουρίτσα του την οποία έχει πάνω από δύο δεκαετίες και όπως ο ίδιος λέει του έχει βγάλει πολλά λεφτά. Τον εξυπηρετεί χρόνια και γέννησε πολλά πουλάρια που τα πούλησε. Σήμερα πρωί και απόγευμα μαζί με τις πέντε κατσίκες κάνουν τη βόλτα τους. Αν πάτε στη Βιάννο πολύ πιθανόν να τον δείτε, εμείς σήμερα σας δίνουμε μια εικόνα που παλιά ήταν συνηθισμένη και τώρα πλέον σπάνια.
Προφανώς το γαϊδούρι του κ. Κοκοτάκη είναι από τα τελευταία που κυκλοφορούν στην Κρήτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
γράψτε μας...