Μερικές από τις χιλιάδες μαντινάδες του μεγάλου Γιωργη Ραπτακη, του δικου μας ανθρωπου!!!
Πέρασες με χαιρέτησες...και ρώτησες τι κάνω;
Ήντα θαρρείς...πως πιο πολλά...ήθελα για να γειάνω;
Γιώργης Ραπτάκης
Φαντάσου αητό χωρίς φτερά...και 'ναν ψηλά η φωλιά του
και να θωρεί να καίγονται..τα αετόπουλα του....
Γιώργης Ραπτάκης
Χωρίς κλαδί. μ 'άδεια φωλιά ....και με φτερά σπασμένα...
έπαψα να 'μαι αετός..σαν έχασα εσένα...
Γιώργης Ραπτάκης
Θες να πονώ για να γελάς...και κλαίς ανέ γελάσω....
εμένα που και στ ' όνειρο...τρέμω...να μη σε χάσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Καρδιά μου...μιά και μοναχή...σ ' έχω και σε φυλάσω...
Γέλα...στο δάκρυ μη πνιγείς...και σπάσεις και σε χάσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Είναι τα θέλω μου πολλά...τα "πεθυμώ" μεγάλα...
και ποταμού χειμωνικού...μοιάζει η ζωή ...μιά στάλα...
Γιώργης Ραπτάκης
Ρωτώ τη μοίρα ήντα σκοπό...πες μου...για μένα έχεις...
και λέει αυτή...θα σε χτυπώ...πιο πάνω απ όσο αντέχεις...
Γιώργης Ραπτάκης
Εγώ..εσύ..η μοναξιά...ο στεναγμός...κι ο πόνος...
τέσσερις φίλοι καρδιακοί...που δε τσι φθείρει ο χρόνος...
Γιώργης Ραπτάκης
Ήθελα με του φεγγαριού...τσ αχτίνες να ταιριάσω....
ν ' αγκαλιαστώ με τσι στιγμές...που αύριο...θα χάσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Μ ένα δικό μου τρόπο ζω... κι αλλιώτικους κανόνες,,
γιαυτό δεν συμβιβάζομαι..με τσι γνωστές...εικόνες...
Γιώργης Ραπτάκης
Όποιος με χιόνι ..."Σ'αγαπώ"...στον ήλιο ...ζωγραφίσει...
τότε 'πο μένα ..πιο πολύ...θα σ'έχει...αγαπήσει...
Γιώργης Ραπτάκης
Αφού... απο τα βάσανα, το σώμα μου λυγίζει....
πόσο ν' αντέξει η καρδιά... να τ' αντιμετωπίζει....
Γιώργης Ραπτάκης
Κατέχεις γιάντα αλμυρή...γεύση...το δάκρυ έχει...
Γιατί ' ναι ο πόνος θάλασσα...κι όντε φουσκώνει...τρέχει..
Γιώργης Ραπτάκης
Απο ' να σου χαμόγελο...τ ΄ονείρου θυγατέρα...
παίρνουνε φως και φέγγουνε...δυό ήλιοι...κάθε μέρα...
Γιώργης Ραπτάκης
Επεσε κι εγώ το πιάσα...γέλιο..απο χείλη ξένα...
και το δώσα...να μη κρατώ...ότι δεν είναι εμένα..
Γιώργης Ραπτάκης
Απ όντεν ήμουνε παιδί...προσμένω ένα χρόνο...
που δεν θα φέρει βάσανα...ορφάνια...φτώχεια ...πόνο...
Και πάντα κάνω ίδια ευχή...στο χρόν ' όντεν αλλάζει...
Υγεία..αγάπη...ξεγνοισιά...στο κόσμο να μοιράζει...
Γιώργης Ραπτάκης
Το χρόνο τσ΄απουσίας σου...μπορεί να συνηθίσω...
μα είναι φύση αδύνατο...να σε γυρίσω πίσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Οι πύργοι των παραμυθιών....που λένε τα κοπέλια...
χτιστήκανε στο πόνο μου....και στα δικά σου...γέλια...
Γιώργης Ραπτάκης
Μαράζι, αναστεναγμός, δάκρυα, πόνος ,πίκρα..
Είναι τα λίγα από τα πολλά... απού κοντά σου βρήκα...
Γιώργης Ραπτάκης
Δεν άξιζε αυτή για μας...χίλιες φορές σου το 'πα...
πως βγήκανε τα λόγια μου...σώπα...καρδιά μου...σώπα...
Γιώργης Ραπτάκης
Κάποια στιγμή απ 'τσι πολλές ..
θα το χω καταφέρει....
που θα μου πούνε ποια'ναι αυτή;
και' γω θα πω ποιός ξερει...
Γιώργης Ραπτάκης
Ειμαι καλα.... να 'μαστε τρεις.. κι ας λεει ο κοσμακης...
... ενας εγω.... ο Γιωργης δυο.... κι ο τριτος.... ο Ραπτακης
Γιώργης Ραπτάκης
Αφού του ήλιου δανεικό,το φώς σου έχεις πάρει....
Ψέυτικη πως να μην την πω,την λάμψη σου φεγγάρι!!!
Γιώργης Ραπτάκης
Ψαχνοντας ηλιο κι ουρανο
Ετυχε καπου να βρεθω
Σε καποιο κοσμο ξενο....
Δεν εχω χερι να πιαστω
Ουτε κορμι να στηριχτω
Η..... Κατι αγαπημενο...
Το τελος, εναι η αρχη
Και μια πολεμικη, ιαχη
Εχει κυριαρχισει
Το γελιο μου ειχε πνιγει
Πριν απ' τη νεκρικη σιγη
Προτου η ελπιδα σβησει...
Λυπαμαι τωρα που εμ' εδω
Δε βρηκα ηλιο κι ουρανο
Σε.... Γη τελειωμενη....
Αυριο παλι θα σταθω
Θα προσπαθισω να σωθω
Με τη πληγη ανοιγμενη
Ετσι 'ναι φιλε η ζωη
Στο τελος βρισκεις την αρχη
Και να σε περιμενει...
Και την ευθυνη παιρνει αυτη
Για τη πληγη την ανοιχτη....
Που.... ΑΝΟΙΧΤΗ 'ΠΟΜΕΝΕΙ!!!!
Για τη ζωη μου, αδιαφορω... Ετσι κι αλλιως τελειωνει
Για... ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!! ανησυχω... Που θα 'χεις μεινει μονη....
Γιώργης Ραπτάκης
Επιμέλεια Αφιερώματος:Έρικα Τζαγκαράκη
Πέρασες με χαιρέτησες...και ρώτησες τι κάνω;
Ήντα θαρρείς...πως πιο πολλά...ήθελα για να γειάνω;
Γιώργης Ραπτάκης
Φαντάσου αητό χωρίς φτερά...και 'ναν ψηλά η φωλιά του
και να θωρεί να καίγονται..τα αετόπουλα του....
Γιώργης Ραπτάκης
Χωρίς κλαδί. μ 'άδεια φωλιά ....και με φτερά σπασμένα...
έπαψα να 'μαι αετός..σαν έχασα εσένα...
Γιώργης Ραπτάκης
Θες να πονώ για να γελάς...και κλαίς ανέ γελάσω....
εμένα που και στ ' όνειρο...τρέμω...να μη σε χάσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Καρδιά μου...μιά και μοναχή...σ ' έχω και σε φυλάσω...
Γέλα...στο δάκρυ μη πνιγείς...και σπάσεις και σε χάσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Είναι τα θέλω μου πολλά...τα "πεθυμώ" μεγάλα...
και ποταμού χειμωνικού...μοιάζει η ζωή ...μιά στάλα...
Γιώργης Ραπτάκης
Ρωτώ τη μοίρα ήντα σκοπό...πες μου...για μένα έχεις...
και λέει αυτή...θα σε χτυπώ...πιο πάνω απ όσο αντέχεις...
Γιώργης Ραπτάκης
Εγώ..εσύ..η μοναξιά...ο στεναγμός...κι ο πόνος...
τέσσερις φίλοι καρδιακοί...που δε τσι φθείρει ο χρόνος...
Γιώργης Ραπτάκης
Ήθελα με του φεγγαριού...τσ αχτίνες να ταιριάσω....
ν ' αγκαλιαστώ με τσι στιγμές...που αύριο...θα χάσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Μ ένα δικό μου τρόπο ζω... κι αλλιώτικους κανόνες,,
γιαυτό δεν συμβιβάζομαι..με τσι γνωστές...εικόνες...
Γιώργης Ραπτάκης
Όποιος με χιόνι ..."Σ'αγαπώ"...στον ήλιο ...ζωγραφίσει...
τότε 'πο μένα ..πιο πολύ...θα σ'έχει...αγαπήσει...
Γιώργης Ραπτάκης
Αφού... απο τα βάσανα, το σώμα μου λυγίζει....
πόσο ν' αντέξει η καρδιά... να τ' αντιμετωπίζει....
Γιώργης Ραπτάκης
Κατέχεις γιάντα αλμυρή...γεύση...το δάκρυ έχει...
Γιατί ' ναι ο πόνος θάλασσα...κι όντε φουσκώνει...τρέχει..
Γιώργης Ραπτάκης
Απο ' να σου χαμόγελο...τ ΄ονείρου θυγατέρα...
παίρνουνε φως και φέγγουνε...δυό ήλιοι...κάθε μέρα...
Γιώργης Ραπτάκης
Επεσε κι εγώ το πιάσα...γέλιο..απο χείλη ξένα...
και το δώσα...να μη κρατώ...ότι δεν είναι εμένα..
Γιώργης Ραπτάκης
Απ όντεν ήμουνε παιδί...προσμένω ένα χρόνο...
που δεν θα φέρει βάσανα...ορφάνια...φτώχεια ...πόνο...
Και πάντα κάνω ίδια ευχή...στο χρόν ' όντεν αλλάζει...
Υγεία..αγάπη...ξεγνοισιά...στο κόσμο να μοιράζει...
Γιώργης Ραπτάκης
Το χρόνο τσ΄απουσίας σου...μπορεί να συνηθίσω...
μα είναι φύση αδύνατο...να σε γυρίσω πίσω...
Γιώργης Ραπτάκης
Οι πύργοι των παραμυθιών....που λένε τα κοπέλια...
χτιστήκανε στο πόνο μου....και στα δικά σου...γέλια...
Γιώργης Ραπτάκης
Μαράζι, αναστεναγμός, δάκρυα, πόνος ,πίκρα..
Είναι τα λίγα από τα πολλά... απού κοντά σου βρήκα...
Γιώργης Ραπτάκης
Δεν άξιζε αυτή για μας...χίλιες φορές σου το 'πα...
πως βγήκανε τα λόγια μου...σώπα...καρδιά μου...σώπα...
Γιώργης Ραπτάκης
Κάποια στιγμή απ 'τσι πολλές ..
θα το χω καταφέρει....
που θα μου πούνε ποια'ναι αυτή;
και' γω θα πω ποιός ξερει...
Γιώργης Ραπτάκης
Ειμαι καλα.... να 'μαστε τρεις.. κι ας λεει ο κοσμακης...
... ενας εγω.... ο Γιωργης δυο.... κι ο τριτος.... ο Ραπτακης
Γιώργης Ραπτάκης
Αφού του ήλιου δανεικό,το φώς σου έχεις πάρει....
Ψέυτικη πως να μην την πω,την λάμψη σου φεγγάρι!!!
Γιώργης Ραπτάκης
Ψαχνοντας ηλιο κι ουρανο
Ετυχε καπου να βρεθω
Σε καποιο κοσμο ξενο....
Δεν εχω χερι να πιαστω
Ουτε κορμι να στηριχτω
Η..... Κατι αγαπημενο...
Το τελος, εναι η αρχη
Και μια πολεμικη, ιαχη
Εχει κυριαρχισει
Το γελιο μου ειχε πνιγει
Πριν απ' τη νεκρικη σιγη
Προτου η ελπιδα σβησει...
Λυπαμαι τωρα που εμ' εδω
Δε βρηκα ηλιο κι ουρανο
Σε.... Γη τελειωμενη....
Αυριο παλι θα σταθω
Θα προσπαθισω να σωθω
Με τη πληγη ανοιγμενη
Ετσι 'ναι φιλε η ζωη
Στο τελος βρισκεις την αρχη
Και να σε περιμενει...
Και την ευθυνη παιρνει αυτη
Για τη πληγη την ανοιχτη....
Που.... ΑΝΟΙΧΤΗ 'ΠΟΜΕΝΕΙ!!!!
Για τη ζωη μου, αδιαφορω... Ετσι κι αλλιως τελειωνει
Για... ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ!!!! ανησυχω... Που θα 'χεις μεινει μονη....
Γιώργης Ραπτάκης
Επιμέλεια Αφιερώματος:Έρικα Τζαγκαράκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
γράψτε μας...