Καθόταν στο ντουκιάνι του Ζουριδομαθιού την αυλή και λιαζόταν ο Μπάρμπα Στελιανός ο Λεβεντάκης, λεβέντης όνομα και πράμα.!!! και κάπνιζε το τσιμπούκι του.
Απέναντι ο Αλέκος κάπνιζε το 5αράκι του και κοίταζε επίμονα τον Λεβεντάκη από τη κορφή μέχρι το μπάτο.
– Μωρέ ήντα΄χεις Αλέκο.; Γιάντα με ξανοίγεις ετσά.!
– Ξανοίγω μπάρμπα πότε πότε α ποθάνεις να βάλω τα στιβάνια σου…
“ο Αλέκος ήταν ακαλίκωτος”
σημ: Ο αγαπημένος μου θείος έκανε 9 χρόνια στρατιώτης Μικρά Ασία κλπ
Μεγάλος κυνηγός και καπνιστής κι ένας από τους λίγους που επέζησε στις εκτελέσεις του 43.!!! Επειδή τους παππούδες μου τους εκτέλεσαν οι Γερμανοί και μόνο 3 -4 γέροι έμειναν στο χωριό αυτόν και τον φίλο του τον μπάρμπα Πινακά τους είχα σαν παππούδες. Από τον Λεβεντάκη και τον Πινακά τα καλοκαίρια στ΄ αλώνια και τις χειμωνιάτικες αποσπερίδες άκουγα παιδί για τα αίσχη των στρατών στους πολέμους Πρώτο Παγκόσμιο και Μικρασία.!!! Έπρεπε πρώτα – πρώτα να είναι δίκαιοι στις αποφάσεις και στις συμβουλές τους το χωριό αφού το έκαψαν το ανατίναξαν όλο. Όταν μετά ένα δύο χρόνια άρχισαν να ξαναχτίζουν τις πέτρες και τους ακροδούχους τους ξαναμοίρασαν σύμφωνα με τις καινούργιες ανάγκες.
Χρύσανθος Αγγελάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
γράψτε μας...