Βιογραφικό του Αποστόλη μας!!!
Ο Αποστόλης δεν είναι ένας τυχαίος σκύλος, ένας... κοπρίτης του σωρού. Είναι η σημαία μιας ολόκληρης πλατείας, της πιο φημισμένης του Κάστρου και ο αρχηγός των ατάκτων που όπως και πολλοί άλλοι ρέμπελοι των Λιονταριών του Ηρακλείου, σουλατσάρουν άνευ λόγου και αιτίας, πέριξ της πλατείας.Ο Αποστόλης ως κάτοικος μιας πλατείας με πολλά σουβλατζίδικα, εστιατόρια και άλλα ταχυφαγεία δεν του λείπει το φαγητό. Ίσα- ίσα αυτό είναι το πρόβλημα του. Τρώει πολύ και καταναλώνει λίγο. Και πώς να καταναλώσει άλλωστε αφού η μόνη απώλεια θερμίδων είναι σε καμμιά πορεία, σε καμμιά διαδήλωση, άντε και στις δύο παρελάσεις του χρόνου.
Ναι γιατί όπως αποφάγια των Λιονταριών χωρίς Αποστόλη δεν γίνεται, έτσι δεν νοείται και διαδήλωση και πορεία χωρίς το σκύλο- λογότυπο της πλατείας. Α, και επειδή είπα λογότυπο, θυμήθηκα μία ακόμα αδυναμία του Αποστόλη: τα φώτα και οι τηλεοπτικές κάμερες. Μη δει εικονολήπτη και τηλεοπτικό ρεπόρτερ…οσμίζεται δήλωση, σαν τους παράγοντες- μαϊντανούς των τοπικών καναλιών, που όταν δουν ματσούκι δεν ξεκολλάνε από το πλάνο. Κι έτσι γίνεται φόντο στις τηλεοπτικές δηλώσεις των καναλιών....
Δεν ήταν πάντα έτσι ο Αποστόλης.Όταν πρωτοέσκασε μύτη στην πλατεία, πριν από περίπου 5 χρόνια, ήταν λεπτεπίλεπτος και ευλύγιστος. Είχε σοβαρό δεσμό με μια σκυλίτσα, που όμως την έχασε εξαιτίας μιας αδέσποτης φόλας και από τότε το ‘ριξε στη μελαγχολία. Και στο φαΐ βεβαίως, γιατί αυτά τα δύο πάνε μαζί, αρκεί να έχεις το δεύτερο. Κι έτσι εκτός από τις διαδηλώσεις και τις παρελάσεις η συνηθισμένη ρικόνα του Αποστόλη είναι να κάθεται οκλαδόν στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου και στις γωνίτσες της πλατείας.
Το τελευταίο διάστημα γνώρισε μια πανάσκημη σκυλίτσα τη Σουσού( οι κακές γλώσσες λένε πως δεν είναι ακριβώς σκυλίτσα…έγινε στην πορεία) και προσπαθεί να φτιάξει ξανά τη ζωή του. Μακάρι! Μπας και αρχίσει κι άλλα πράγματα, χάνοντας θερμίδες και γίνει το δυναμικό σκυλί που πρωτογνωρίσαμε στις πλατείες…
Η συνέντευξη (αν μιλούσε αυτά θα έλεγε ο Αποστόλης.....)
Ο Αποστόλης έδωσε... συνέντευξη και είπε πολλά και ενδιαφέροντα στο περιοδικό “18-Τριάντα” που είχε την πρωτότυπη ιδέα να φιλοξενήσει... συνεντεύξεις με πρωταγωνιστές τους αδέσποτους τετράποδους φίλους μας που κυκλοφορούν στην πόλη του Ηρακλείου.
Διαβάστε τη συνέντευξη του Αποστόλη:
"Αποστόλης ο αρχηγός των ατάκτων"
Στα Λιονταράκια, είναι ένας σκύλος ο Αποστόλης. Ο αρχηγός της πλατείας και ο φερόμενος ως αρχηγός των ατάκτων, ήτοι της λοιπής σκυλοπαρέας που σουλατσάρει στους πεζόδρομους του κέντρου. Βαρύς κι ασήκωτος, κυριολεκτικά και μεταφορικά, έχει κερδίσει το σεβασμό και την συμπάθεια όλων, τετράποδων και δίποδων. Ο υπερφυσικός αλλά γλυκύτατος σκύλος, με τη νωχελική κίνηση, μας μίλησε για τη ζωή στην πλατεία.
Αποστόλη, πόσα χρόνια ζεις εδώ στην πλατεία;
- Εγώ ήρθα στην πλατεία πριν από περίπου πέντε χρόνια. Δεν θα με αναγνώριζες βέβαια, ήμουν τουλάχιστον 30 κιλά πιο αδύνατος. Ημουν πολύ παιδαράς σκύλος.
Τελικά ποιά είναι η αλήθεια; Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που πήρες τόσα κιλά; Εχει ακουστεί ότι είχες μια ερωτική απογοήτευση.
- Οπως κάθε αρσενικό που σέβεται τον εαυτό του, έτσι κι εγώ την πάτησα μια φορά με μια σκυλίτσα. Δυστυχώς κάποιος από τους νενέκους της φάρας σας, είχε πετάξει μια φόλα και την βρήκε η μικρή μου. Ημουν πολύ στεναχωρημένος για αρκετό καιρό αλλά δεν το ‘ριξα τότε στο φαΐ. Με μάζεψαν μια ωραία πρωία και με πήγαν για στείρωση, μετά από αυτό άρχισα να φουσκώνω πολύ περισσότερο. Ετρωγα βέβαια...
Εχεις πληγωθεί από τους ανθρώπους;
- Πληγώνομαι καθημερινά. Φυσικά τότε που βρήκα την καλή μου φολιασμένη, έβγαλα πολύ μίσος αλλά ακόμη και σήμερα βλέπω άσχημες συμπεριφορές από τους νενέκους. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που είναι καλοπροαίρετοι και που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν, αλλά δεν εξισώνεται το κακό που προκαλούν οι νενέκοι.
Γιατί τους αποκαλείς νενέκους;
- Οποιοσδήποτε άλλος χαρακτηρισμός τους πέφτει λίγος. Ο Νενέκος ήταν ένας προδότης επί Τουρκοκρατίας, ο οποίος επικηρύχθηκε από τον Κολοκοτρώνη και στο τέλος εκτελέστηκε. Φαντάσου νενέκος είναι κάποιος στο επίπεδο του Ιούδα ή του Εφιάλτη. Ενώ λοιπόν ο σκύλος είναι ο καλύτερος φίλος του ανθρώπου, πολλές φορές πέφτει θύμα της κακίας και της διαστροφής του. Ο έσχατος χαρακτηρισμός για την έσχατη προδοσία.
Εχεις πολύ μίσος μέσα σου για τον άνθρωπο;
- Οχι, κάθε άλλο. Κοίτα πόση ώρα καθόμαστε εδώ, σε όλους κουνάω την ουρά μου. Αυτό σου εξηγώ, είμαι φίλος του ανθρώπου, απλά ο άνθρωπος είναι νενέκος.
Τι είδες τελευταία στην πλατεία και σε στεναχώρησε;
- Είδα ένα ζευγάρι, σχετικά νέα παιδιά και ήρθαν έτσι απλά και παράτησαν ένα μικρό κουταβάκι. Εδώ λίγο πιο πάνω από την κρεπερί. Ηταν τόσο μικρούλι το καημένο, που ευτυχώς δεν καταλάβαινε. Εβλεπες μια κάτασπρη μικρή μπαλίτσα που πήγαινε πάνω-κάτω και κουνούσε την ουρά στα πάντα.
Τελικά τι απέγινε;
- Τι να σου πω, δεν το ξαναείδα. Είδα δυο κοπελίτσες κι ένα αγόρι που έπαιζαν μαζί του αρκετή ώρα, αλλά δεν ξέρω αν το πήραν τελικά και τι απέγινε. Δεν καταλαβαίνω τους ανθρώπους ώρες-ώρες. Με ποια λογική άφησαν ένα μικρό παιδί στη μέση του δρόμου;
Αρα η γνώμη σου για τον άνθρωπο;
- Κοίταξε, όπως είπα, υπάρχουν ευσυνείδητα δίποδα. Τελευταία, γίνονται και καλές προσπάθειες από τη Φιλοζωική. Διοργανώνει εδώ στην πλατεία συναντήσεις, για ενημέρωση του κοινού αλλά φέρνουν και κουτάβια για υιοθεσία. Νομίζω ότι μόνο οι νενέκοι είναι επικίνδυνοι. Εχω δει να κλωτσάνε φίλους μου χωρίς λόγο. Εμμένω στη θέση μου, υπάρχουν δυο κατηγορίες δίποδων, οι νενέκοι και οι άνθρωποι.
Εσένα γενικά σε σέβονται όμως;
- Αλλους τους φοβίζει το μέγεθος, άλλοι με βλέπουν με συμπάθεια κι άλλοι πάλι με λυπούνται γιατί κινούμαι αργά και όταν αποφασίσω να κάτσω, περνάει κανένα δεκάλεπτο μέχρι να το καταφέρω.
Ποια είναι η σχέση σου με τα υπόλοιπα σκυλιά της πλατείας; Είσαι όντως ο αρχηγός;
- Εμείς τα σκυλιά λειτουργούμε σε αγέλες και οι σωστές αγέλες έχουν αρχηγό. Συνήθως τον πιο γερό, εδώ έχουν τον πιο χοντρό.
Πώς περνάς τη μέρα σου;
- Εγώ να ξέρεις, παρόλο που είμαι αδέσποτο όπως λέτε εσείς, θεωρώ τον εαυτό μου λίγο πιο τυχερό από άλλα αδέσποτα. Λόγω της πλατείας. Εχω πάντα κάπου να κοιμηθώ, μέσα στην Ανδρόγεω συνήθως ή κάτω από κάποια τέντα καφετέριας. Εχω παρέα, πολλές φορές θα με δεις να παίζω με τα άλλα σκυλιά και φυσικά εδώ τρώω καλά. Δεν έχετε άδικο καμιά φορά εσείς οι άνθρωποι για την σκυλίσια ζωή.
Δεν θα ήθελες να έχεις ένα σπίτι;
- Εννοείς να είμαι κατοικίδιο. Δεν ξέρω πώς είναι. Δηλαδή δεν μπορώ να σου πω αν θα ήθελα. Η μόνη εικόνα που έχω για τους κατοικίδιους σκύλους είναι ότι τους δένουν με αυτά τα σχοινάκια και τους πάνε πάνω-κάτω στην πλατεία. Οπότε μάλλον όχι, δεν θα ήθελα. Αν είχα γεννηθεί σε σπίτι και ξαφνικά βρισκόμουν στο δρόμο, μπορεί να ήθελα.
Εχεις φίλους που πριν ήταν σε σπίτι;
- Εχω ναι, κάποιοι από αυτούς είτε χάθηκαν, είτε τους άφησε κάποιος νενέκος. Δεν επιβιώνουν, τις περισσότερες φορές σκοτώνονται σε τροχαίο. Βέβαια έχω και φίλους, λιγότερους, που ήταν στο δρόμο και τώρα είναι σε σπίτι. Να τα λέμε όλα. Δυστυχώς όμως περισσότεροι είναι αυτοί που τους εγκατέλειψαν στο δρόμο.
Τώρα που σου δίνεται η ευκαιρία τι θέλεις να πεις στα δίποδα;
- Στους ανθρώπους θέλω να πω ευχαριστώ που με ταΐζουν, που τσιμπάω και κανένα χάδι πού και πού και να βοηθούν όσο μπορούν τα αδέσποτα και ανυπεράσπιστα ζωάκια. Στους νενέκους δεν θέλω να πω τίποτα...
amiras-info.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
γράψτε μας...