Ποιος ήταν ο Άγιος Γεώργιος που γιορτάζουμε σήμερα;

Εἶναι ἴσως ἀπό τά πιό συνηθισμένα ὀνόματα τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Θεωρεῖται ἀπό τούς πιό διαδεδομένους ἁγίους σέ ὄλον τόν χριστιανικό -καί μή- κόσμο, ἐνῶ εἶναι προστάτης τόσο στρατευμάτων, ὅσο καί ὁλόκληρων χωρῶν. Ποιός ὅμως ἦταν ὁ Ἅγιος Γεώργιος, πού ἔζησε, ποιό τό ἔργο του καί ποιά ἡ «ἐθνικότητά» του;

Οἱ ἱστορικοί δέν ἔχουν καταλήξει σέ συγκεκριμένη ἡμερομηνία γέννησης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ὁ ὁποῖος ὀνομάζεται καί Μεγαλομάρτυς καί Τροπαιοφόρος, ἐνῶ ὁρισμένοι ἔχουν ἀμφισβητήσει μέχρι καί τήν ἱστορική του ὕπαρξη. Ὡστόσο τέτοιες θεωρήσεις δέν βρίσκουν πρόσφορο ἔδαφος καθώς τόσο ἡ Καθολική ὅσο καί ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχουν πολλές ἱστορίες καί διηγήσεις πού ἰσχυρίζονται τό ἀντίθετο.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος θεωρεῖται πώς γεννήθηκε κάπου μεταξύ 275 μ.Χ. καί 285 μ.Χ. Στήν πόλη Λόντ, ἤ στά ἑλληνικά Διόσπολις, 15 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά τοῦ σημερινοῦ Τέλ Ἀβίβ. Ὁ πατέρας τοῦ λέγεται πώς ἦταν Ἕλληνας ἀνώτερος ἀξιωματοῦχος τοῦ ρωμαϊκοῦ στρατοῦ καί ὀνομαζόταν Γερόντιος ἀπό τήν Καππαδοκία, ἐνῶ ἡ μητέρα τοῦ ἦταν ἡ Πολυχρόνια ἀπό τήν Παλαιστίνη.

Λόγω καί τῆς θέσης τοῦ πατέρα του, τό οἰκογενειακό περιβάλλον στό ὁποῖο μεγάλωσε ἦταν εὐγενές, καί λόγω τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων τῶν γονέων του, ὁ Γεώργιος ἀνατράφηκε κάτω ἀπό τίς χριστιανικές ἀξίες. Οἱ γονεῖς τοῦ θέλησαν νά τόν ὀνομάσουν μέ αὐτό τό ὄνομα τάσσοντας τόν στήν γῆ (ἀφιερωμένος στήν ἐργασία τῆς γῆς). Μόλις στά 14 τοῦ χρόνια ὁ Γεώργιος χάνει τόν πατέρα τοῦ ἐνῶ λίγα χρόνια μετά μένει ἐντελῶς ὀρφανός.

Τότε λοιπόν ὁ νεαρός Γεώργιος ἀποφάσισε νά μεταβεῖ στήν Νικομήδεια πού ἦταν ἡ αὐτοκρατορική πόλη τοῦ Διοκλητιανοῦ καί νά ταχθεῖ στήν ὑπηρεσία τοῦ αὐτοκράτορα ὦς στρατιώτης. Ὁ αὐτοκράτωρ τόν ὑποδέχθηκε μέ «ἀνοιχτές ἀγκάλες» καθώς γνώριζε καί τόν πατέρα τοῦ ὁ ὁποῖος εἶχε ὑπηρετήσει στόν ρωμαϊκό στρατό.

Μέχρι τά 20 τοῦ κιόλας χρόνια ὁ Γεώργιος εἶχε ἀνελιχθεῖ λόγω του …ἡρωισμοῦ του καί τῆς τόλμης του. Μέσα σέ λίγα χρόνια λοιπόν ἔλαβε τό ἀξίωμα τοῦ Τριβούνου ἐνῶ ὁ ἴδιος ὁ Διοκλητιανός τόν ἀνακήρυξε Δούκα μέ τόν τίτλο τοῦ Κόμητος (κόμης-συνταγματάρχης) στό τάγμα τῶν Ἀνικιώρων τῆς αὐτοκρατορικῆς φρουρᾶς.

Ὅμως ἡ καλή σχέση μέ τόν αὐτοκράτορα κράτησε μέχρι τό ἔτος 302. Τότε ἦταν πού ὁ Διοκλητιανός ἀποφάσισε μέ διάταγμα νά ἀναγκάσει ὅλους τους χριστιανούς καί κυρίως τοῦ στρατεύματος, νά συλληφθοῦν καί νά προσφέρουν θυσίες στούς ρωμαϊκούς θεούς. Κάτι τέτοιο ὁ Γεώργιος δέν μποροῦσε νά τό πράξει ἀπό τήν στιγμή πού εἶχε ἀνατραφεῖ ὅλη του τήν ζωή μέ τίς χριστιανικές ἀξίες. Βρῆκε τό θάρρος καί πῆγε μπροστά στόν αὐτοκράτορα καί τοῦ ἀνακοίνωσε πώς δέν πρόκειται νά θυσιάσει.

Ἦταν δύσκολο ὅμως ὁ Διοκλητιανός νά τόν τιμωρήσει, ἦταν ἄλλωστε ἕνας ἀπό τούς καλύτερους Τριβούνους του, καί υἱός ἑνός ἀπό τούς καλύτερούς του φίλους. Τοῦ πρόσφερε χρήματα, ἐκτάσεις μέχρι καί δούλους προκειμένου νά προσφέρει μία θυσία ὅμως ὁ Γεώργιος ἦταν ἀνένδοτος. Ἀντί νά δεχθεῖ τίς προσφορές ἀποκήρυξε τό διάταγμα τοῦ Διοκλητιανοῦ καί φώναξε μέ θάρρος πώς ἡ μόνη πίστη πού ἔχει εἶναι αὐτή πρός τόν Ἰησοῦ Χριστό. Ἀπογοητευμένος ὁ Διοκλητιανός ἀποφάσισε νά τόν ἐκτελέσει τιμωρώντας τόν παραδειγματικά.

Τό πεῖσμα τοῦ Γεωργίου ἔκανε πολλούς ἀκόμη στρατιῶτες νά ἀποφασίσουν νά βαπτιστοῦν χριστιανοί. Ὁ Ἅγιος προτοῦ ἐκτελεστεῖ ἔδωσε ὅλη του τήν περιουσία στούς φτωχούς ἐνῶ προετοιμάστηκε ψυχολογικά γιά τά βασανιστήρια πού τόν περίμεναν.

Τά βασανιστήρια πού τοῦ ἔκαναν προκαλοῦν τρόμο. Τόν λόγχισαν, στήν συνέχεια τόν ἔγδαραν βγάζοντάς του τό δέρμα μέ εἰδικό τροχό ἀπό μαχαίρια καί μετά τόν πέταξαν σέ λάκκο μέ ἀσβέστη. Ὁ Γεώργιος ὅμως παρέμενε ζωντανός καί ἔτσι τόν ἀνάγκασαν νά βαδίσει πάνω σέ πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Τελικά οἱ δήμιοί του τόν ἀποκεφάλισαν μπροστά ἀπό τά τείχη τῆς Νικομήδειας. Ἡ ἐκτέλεσή του ἔλαβε χώρα στίς 23 Ἀπριλίου τοῦ ἔτους 303 μ.Χ. Ἡ σορός τοῦ μεταφέρθηκε στήν Λύδδα τῆς Παλαιστίνης ἀπό ὅπου καί καταγόταν ἡ μητέρα του.

Σύμφωνα μέ τήν Παράδοση, ὁ Ἅγιος Γεώργιος θεωρεῖται «Τροπαιοφόρος» μέ πολλές θαυμάσιες διηγήσεις νά περιγράφουν τά κατορθώματά του, μέ πιό σημαντικό αὐτό τοῦ φόνου τοῦ δράκοντα καί τῆς σωτηρίας τῆς βασιλοπούλας.

Τό θηρίο αὐτό φυλοῦσε τό νερό μίας πηγῆς κοντά στή Σιλήνα στή Λιβύη καί τό ἄφηνε νά τρέχει μόνον ὅταν ἔβρισκε κάποιον ἄνθρωπο νά φάει. Οἱ κάτοικοι τῆς περιοχῆς ὅριζαν μέ κλῆρο τό θύμα τοῦ δράκοντα. Ὁλόκληροι στρατοί εἶχαν ἀντιταχθεῖ μέ αὐτό τό τέρας, χωρίς ὅμως ἀποτέλεσμα. Ὁ κλῆρος ἔφερε καί τή σειρά τῆς βασιλοπούλας, τήν ὁποία ἔσωσε ὁ Ἅγιος Γεώργιος φονεύοντας τό δράκο.

Ἀκριβῶς ἐπειδή εἴχει στρατιωτικό βίο, ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὀνομάζεται Τροπαιοφόρος, ἐνῶ εἶναιπροστάτης τοῦ ἑλληνικοῦ Στρατοῦ Ξηρᾶς. Ἐθεωρεῖτο προστάτης Ἅγιος τῶν Σταυροφόρων οἱ ὁποῖοι καί ἔφεραν στήν Δύση τό λείψανό του ἀπό τήν Παλαιστίνη. Ἔχει ἄπειρες διηγήσεις καί δοξασίες γύρω ἀπό τό ὄνομά του σέ ὅλες τίς χῶρες τοῦ κόσμου μέ πιό γνωστή αὐτή τῆς θανάτωσης ἑνός δράκου στήν Λιβύη.

Ὁ Ἅγιος Γεώργιος εἶναι προστάτης Ἅγιος της Ἀγγλίας, τῶν χριστιανῶν τῆς Παλαιστίνης, τῆς Βηρυτοῦ, τῆς Γεωργίας, τοῦ βουλγαρικοῦ Στρατοῦ, τῆς Καταλανίας. Ἐνῶ ὄντας προστάτης Ἅγιος της Ἀγγλίας καί ἔφιππος, θεωρεῖτο ἀπό τόν σχετικό θρύλο καί ὦς προστάτης Ἅγιος τῶν ἱπποτῶν της Στρογγυλής Τραπέζης.