Τελευταίο αντίο για τον Άλκη Αλκαίο στην Πάργα με τους μαθητές να σιγοτραγουδούν..

Στη γραφική Πάργα, την πόλη όπου μεγάλωσε και που αγάπησε όσο καμία άλλη, έγινε χθες το μεσημέρι η κηδεία του Αλκη Αλκαίου.Με φόντο τον συννεφιασμένο ουρανό, συγγενείς, φίλοι, συνάδελφοι, αλλά και απλός κόσμος, είπαν το τελευταίο αντίο στον εμπνευσμένο ποιητή του ελληνικού τραγουδιού που για δεκαετίες μάς χάριζε υπέροχα τραγούδια.Εκεί ήταν ο Θάνος Μικρούτσικος, ο άνθρωπος με τον οποίον ο Αλκης Αλκαίος ανέπτυξε την πιο μακρόχρονη και δημιουργική καλλιτεχνική σχέση, δημιουργώντας μαζί κορυφαία τραγούδια όπως τα «Ρόζα», «Ερωτικό», «Πάντα γελαστοί» κ.ά.Εκεί ήταν όμως κι άλλοι καλλιτέχνες που είχαν συνεργαστεί μαζί του, όπως ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, ο Σωκράτης Μάλαμας, ο Παντελής Θαλασσινός, ο Μίλτος Πασχαλίδης κ.ά. Την ώρα που η σορός του Αλκη Αλκαίου μεταφερόταν στην τελευταία του κατοικία, μαθητές από διάφορα σχολεία της Πάργας σιγοτραγουδούσαν κάποια από τα πιο αγαπημένα κομμάτια του δημιουργώντας έντονη συγκινησιακή ατμόσφαιρα.Ο δήμαρχος της πόλης Αθανάσιος Λιόλιος χαρακτήρισε τη χθεσινή ημερομηνία ως παντοτινή μέρα πένθους για τον τόπο, ενώ ανακοίνωσε πως σύντομα μια κεντρική πλατεία της πόλης θα πάρει το όνομα του εκλιπόντος.

30 χρόνια στην περιπέτεια του τραγουδιού

Θα έκλεινε φέτος 30 χρόνια στην περιπέτεια του τραγουδιού, καθώς πρωτομπήκε στη δισκογραφία το 1982. Δεν πρόλαβε όμως, αφού έφυγε την Κυριακή στα 63 του - κηδεύεται σήμερα στην Πάργα, την αγαπημένη του γενέτειρα - παίρνοντας μαζί του τις αλλόκοτες εικόνες των στίχων του την αγωνία της μεταπολιτευτικής γενιάς ιδωμένη μέσα από την προσωπική του αγωνία και βέβαια μεγάλες επιτυχίες όπως το «Ερωτικό» (η γνωστή «Πιρόγα») ή τη «Ρόζα. και το θρυλικό "Πόρτο ρίκο" (αξιζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει). Και βέβαια, ο στιχουργός Αλκης Αλκαίος παίρνει μαζί του μια ακόμη πρωτοτυπία: το πώς οι σουρεαλιστικοί στίχοι του («φωνή εντόμου τώρα είναι η φωνή μου…» από τη «Ρόζα») βρήκαν χαραμάδα και τραγουδήθηκαν στα πιο λαϊκά σπίτια.

Ακόμη, στίχοι του βρήκαν τη θέση τους μέχρι και σε πανό οπαδών (π.χ. στην Θύρα 13 τη δεκαετία του '90 υπήρχε πανό με τον στίχο «Στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι πάντα γελαστοί και γελασμένοι» από την επιτυχία «Πάντα γελαστοί» σε μουσική Μικρούτσικου και ερμηνεία Μητροπάνου).Ο ποιητικός λόγος του Αλκαίου - εκτός της συνεργασίας του με τον Θ. Μικρούτσικο - μελοποιήθηκε και από τον Νότη Μαυρουδή, τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, τον Σωκράτη Μάλαμα, τον Μάριο Τόκα, τον Μίλτο Πασχαλίδη κ.ά.Επίσης, ένας μύθος περιέβαλλε τον Αλκαίο λόγω και των σπάνιων δημόσιων εμφανίσεών του - σχεδόν έζησε στο σπίτι του και λόγω προβλημάτων υγείας που είχαν προκληθεί από βασανιστήρια επί χούντας, όπως μας αποκάλυψε ο Μανώλης Μητσιάς - από το 1982 που μπήκε στη δισκογραφία με το «Εμπάργκο» του Θάνου Μικρούτσικου.«Εξαιρετικά πρωτότυπος, με τον χρόνο αναγνωρίσιμος - χαρακτηριστικό των σημαντικών δημιουργών - και με συνεχή ανατροπή των κεκτημένων του», γράφει για τον Αλκαίο ο Μικρούτσικος στην αυτοβιογραφία του. «Με τη στάση ζωής και τα τραγούδια του διαμόρφωσε συνειδήσεις», σημείωσε ο Μανώλης Μητσιάς στην εφημερίδα  «ΝΕΑ», ενώ ο Γιώργος Νταλάρας τον χαρακτήρισε «άμοιαστο ποιητή και μαχητή του κόσμου και της ζωής».Ο Αλκης Αλκαίος στάθηκε τολμηρός στον λόγο και με αριστερό πολιτικό πρόσημο. Μπήκε στα γράμματα με απροσδόκητο τρόπο· το 1967 έδωσε μια διάλεξη στην Πάργα με θέμα τον ποιητή Κώστα Καρυωτάκη όταν οι θρησκευτικές Αρχές στην Πρέβεζα είχαν αρνηθεί να τελέσουν μνημόσυνο για τον αυτόχειρα ποιητή. Η ομιλία του εκείνη έγινε ένα μικρό βιβλίο το οποίο υπέγραψε με το πραγματικό του όνομα: Ευάγγελος Λιαρός.